maandag 2 oktober

Maandag 2 oktober,
Vanmorgen alweer de wekker om 4.00 uur gezet. Je hebt tenslotte niet voor niets vakantie! De house boy had voor ons een kopje thee gemaakt en 4 breakfast boxen om op te eten op het parkeerterrein van de Ijen . Na anderhalf uur, met de jeep, met gids en andere chauffeur, kwamen we daar aan en wat schertst onze verbazing, in de breakfastbox zaten boterhammetjes met hagelslag, en kaas! Alsof hij Tineke gehoord heeft. Na van het ontbijt genoten te hebben gingen we met zijn drieën en gids naar boven. Eerst een beetje klimmen, dan even vlak en dan steil deel en dan weer vlak. ( volgens onze gids ). Bij elkaar 3 km lopen en 500 meter omhoog. Nou, Het was een hele klim. Onderweg mooie uitzichten en ook een aap gezien. Er waren mannen die met een soort grote kinderwagen liepen en vroegen:’ “taxi? Natuurlijk wilden we dat niet, dus klimmen. Na ruim 2 uur waren we op de top. Prachtig! In de krater ligt een azuurblauw kratermeer, steeds veranderde het uitzicht door mist en rook die uit de krater kwam. De naam Ijen betekent zoiets als de enige. Het is nl de grootste zwavelmijn van Indonesië, de enige krater met een zwavelmeer en de enige krater van dit massief. De mannen met “kinderwagens” haalden boven zwavel op en deden dat in zakken op de wagens en liepen daarmee naar beneden. Ruim 200 kg per keer. Ze haalden de zwavel uit de berg met manden op een juk 80 kg per keer. ‘sochtends reden ze ook toeristen naar boven of terug. Dat verdient beter dan de zwavel. Deze mensen leven niet lang want de zwaveldampen tasten de longen aan. De zwavel wordt gebruikt als bleekmiddel, cosmetica, medicijnen en natuurlijk voor de lucifers. De Ijen is de 2e zwavelmijn van de wereld, en dan op zo een primitieve manier dit naar beneden halen. Na de Ijen naar Kemurin, een klein dorp in het Osin gebied, dit is een deel van Java waar de moslimcultuur is samengegaan met de Hindoeïstische cultuur. We kregen een lunch onder een groot rieten afdak midden in de rijstvelden. De maaltijd wordt 2 keer per week voor de oprichter van het dorp gemaakt en nu kregen we deze maaltijd aangeboden. De plaats waar we zaten werd gebruikt voor officiële gelegenheden en feesten van het dorp. Na de maaltijd weer met Harrie, die inmiddels onze bagage had opgehaald en ook naar Kemurin gekomen was, mee in de bus. Met de veerboot naar Bali. Deze tocht duurde ongeveer 45 minuten en daarna weer 45 minuten in de bus. Nu zijn we in Pemuteran in een leuk resort, weer met een buitendouche. Het is ongelooflijk, je rijdt in het dorp met oude huisjes een grindpad op en 20 meter verder sta je in het paradijs met mooie bloementuin, huisjes eromheen, en zwembad.