zondag 8 oktober

Ketuk, onze chauffeur van vandaag, stond ons om 8.00 uur al op te wachten, toen we bij de receptie aankwamen. Eerst gingen we naar een markt, vlakbij Ubud, daar maakten we kennis met Ayu, onze gastvrouw en chef kok voor vandaag. Alle ingrediënten, die we nodig hadden voor de traditionele Balinese lunch, werden op de markt gehaald. Een 3 gangen menu: Kuah Baljng (soep van groenten en varkensvlees), Ayam betutu ala Ayu( kip met kruiden gekookt), tonijn in bananenblad gestoomd en daarna gerookt, jukut plecing (groenteschotel), “chippies” van dunne plakjes tempé door de bloem gehaald en dan gebakken in kokosolie, en tenslotte pisang goreng, daarbij nog 2 soorten sambal. Ayu liep met de mand op haar hoofd langs alle stalletjes en wees aan wat we nodig hadden. Toen alles in de mand zat, kippen poten met tenen stonden recht overeind, weer naar de auto, richting Ayu’s huis. Dit bleek een onderdeel te zijn van een paar huizen bij elkaar. De zonen blijven met hun vrouw bij het ouderlijk huis, in een eigen woning wonen. In dit geval stonden er 7 woningen. Op de binnenplaats stonden verschillende tempeltjes. Ieder dag worden bij die tempeltjes offers gebracht, op een klein zelfgemaakt bakje van palmbladeren. Verder stond er een overdekte verhoging, die diende voor officiële gebeurtenissen, zoals huwelijk. Ook doden worden daar opgebaard. De doden worden begraven en eens in de 5 jaar weer opgegraven om gezamenlijk gecremeerd te worden. Na crematie kan iemand pas reïncarneren. We kookten met Ayu en haar 3 schoonzussen, daarna kregen Tineke en ik een Sarong om en liepen we de offerronde, met een van de schoonzussen. Toen konden we aan tafel. Het smaakte erg lekker, maar natuurlijk weer veel te veel. Na het eten werden we, samen met een auto met atb’s een eind verderop gebracht, op een berg. Na een oefenrondje op een pleintje gingen we op weg. Nieuwe gids voorop, dan wij met zijn viertjes en Ketuk als laatste. De chauffeur van het fietsenbusje en een helper , die onze taxi reed, kwamen daar weer achteraan en wachtten ons bij drukke kruispunten op om het verkeer te regelen. We kwamen door kleine dorpjes waar iedereen zwaaide en ons goede dag wenste. Ook zijn we langs en aantal bedrijfjes gefietst, de eerste was en kokosoliefabriekje. In een oude schuur stonden 3 ovens op kokosnoten te branden, erg heet. Op de ovens stonden grote pannen waarin de kokos stond. Als het lang staat te pruttelen drijft de olie omhoog en dat wordt er dan afgeschept. De olie wordt daarna nog gefilterd. De olie schijnt erg gezond te zijn, maar om het te maken is het erg ongezond. Verder werden er in de schuur ook de pindakroepoek gebakken. Natuurlijk gewoon alles op de grond en de mensen die bakken op hun hurken. Knap dat zij dat kunnen, leeftijd maakt niet uit en deze mensen staan ook weer snel recht op. Ook zijn we nog langs een gamelanfabriekje gegaan. Ook leuk om te zien. Halverwege stopten we op een mooie uitkijkplek over de velden om een mandarijn of nog overgebleven eigen gebakken pisang goreng te eten. Verder kwamen we ook langs een kunstenaar die houtsculpturen maakte, uitgaande van het stuk hout wat hij bewerkte. Tenslotte kwam de hele caravaan bij de zee met een zwart strand aan. Daar leverden we onze fietsen weer in en namen we afscheid van onze gids en 2 begeleiders van de bezemwagen. Ketuk bracht ons weer veilig, met de taxi, naar het hotel. Daar stond om 19.00 uur een tafel op ons eigen terras gedekt om van het diner te gaan genieten dat het hotel ons aangeboden had vanwege de overlast van het dak. We probeerden duidelijk te maken dat we gewoon naar het restaurant wilden om te eten, maar dat lukte niet erg, dus toen heel chique gegeten op ons terras, en die meisjes maar iedere keer dat hele eind lopen over die paadjes met allemaal trappetjes. Het was een heerlijke maaltijd met, voor ons de eerste keer, een ijsje toe.