woensdag
Door: Maria
Blijf op de hoogte en volg Tineke, Frans, Maria en Bertus
20 September 2017 | Indonesië, Tangkahan
Woensdag 20 september,
Om 7 uur weer heerlijk ontbeten. Het was een prachtig hotel, waar we 2 appartementen naast elkaar hadden met uitzicht op de vulkanen. Jammer dat het noodzakelijke onderhoud zoals stucwerk, gordijnen en verf een beetje achterliep. Wij Nederlanders zijn wat preciezer, het gebouw en de plaats waren echt prachtig.
Onno en de chauffeur stonden ook al weer klaar. Vandaag gaan we naar Samosir, een eiland in het Tobameer. In Brastagi was het ontzettend druk met groepen wachtende mensen die opgehaald werden met open busjes om te gaan werken. In dit gebied leven de mensen vooral van land en fruitbouw. De busjes reden met 20 mensen en stapels manden af en aan. Ik wist niet dat er zoveel in de laadruimte past. Ook schoolkinderen worden opgeladen in open busjes of op daken van auto’s en in de tuk-tuk, waar wij alleen in zitten, zitten makkelijk15 schoolkindjes. Langs de weg ook groepjes schoolkinderen die liepen, zonder begeleiding of toezicht. Zelfs al hele kleintjes vanaf 4-5 jaar. Onvoorstelbaar. Wat ook opviel waren de vele grafmonumenten, die mensen neerzetten op hun eigen grond. Prachtige gebouwen, terwijl de mensen zelf soms in armoedige krotten wonen. De eerste stop was het batakdorp Dokan, van de Batak Karo stam. Zij leven in een huis op palen, met 8 families op een grote vloer. Hierin zitten 4”keukens”. Dus 2 families samen op een kookplaats, waar hout op wordt gestookt. Al het hout, van de woning, is zwart van de roet, maar dit helpt goed tegen de houtworm en vliegen, muggen etc. Luchtvervuiling? Nooit van gehoord. De oude man van de familie, die we daar zagen, met zijn vrouw, was 98 jaar oud!!! Via een ladder konden we naar binnen, en we mochten een foto nemen van het echtpaar. De oude vrouw deed voor ons nog haar hoofdbedekking mooi. Als zij stond was haar rug horizontaal, echt 90 graden gebogen in de heupen en toch kwam zij ook de ladder goed op.
Na nog even gereden te hebben kwamen we bij de waterval Sipiso-piso. Hier komt het water uit een gat in de berg en dendert 120 meter naar beneden. Hier hebben we thee en uiteindelijk toch ook maar koffie genomen,(het meisjes begreep ons niet en had koffie neergezet ipv cola). Maar deze keer was het goede koffie , en daarbij trakteerde Onno ons op pisang goreng. Veel lekkerder dan in Nederland. Hier zit er meer en krokanter deeg omheen. Lekker!
De derde stop was een openluchtmuseum. Hier woonde de laatste koning van dit district. Hij is in 1947 door de Nederlanders vermoord. Het was een heel gebouwencomplex met ook de batak huizen stijl. Zij zijn alleen van een andere stam nl Batak Simlungun. Er was een hoofdgebouw voor de vrouwen, daar was een afgetimmerd stukje voor de koning en de vrouw die hij voor die nacht koos. Het hoogst aantal vrouwen van een bepaalde koning was 24. Maar de laatste koning, die overigens in Nederland gestudeerd had, had maar 1 vrouw en 4 kinderen. Onze gids wist veel te vertellen. Hij plukte ook een plantje dat goed voor de hersenen schijnt te zijn. Tegen dementie, het heet Pegagan of asiantela, dus wie het kan vinden, maak gebruik van dit advies. Je kunt er thee van maken of als rauwkost in de sla eten.
De laatste stop was bij het restaurant in Parapat of Prapat. Weer lekkere lunch gehad en door naar de boot. Het was een kleine houten boot, maar wel een beneden en bovendek. Het regende even maar voor we in Samosir waren was het weer prachtig weer. We werden bij het hotel afgezet, de dragers stonden al te wachten. Dus hier toch maar gebruik van gemaakt. Zij voelen zich beledigd als je het niet doet. Wat een wereld van verschil met de overkant. Hier heel lux. Warm water uit de kraan, zwembad in de tuin, grote veranda met luie stoel, hangmatten en bankstel. Het kan niet op. Even de huishoudelijke dingen gedaan, administratie, was in de zakt om te laten wassen etc. En toen het zwembad in.
Om 7 uur weer heerlijk ontbeten. Het was een prachtig hotel, waar we 2 appartementen naast elkaar hadden met uitzicht op de vulkanen. Jammer dat het noodzakelijke onderhoud zoals stucwerk, gordijnen en verf een beetje achterliep. Wij Nederlanders zijn wat preciezer, het gebouw en de plaats waren echt prachtig.
Onno en de chauffeur stonden ook al weer klaar. Vandaag gaan we naar Samosir, een eiland in het Tobameer. In Brastagi was het ontzettend druk met groepen wachtende mensen die opgehaald werden met open busjes om te gaan werken. In dit gebied leven de mensen vooral van land en fruitbouw. De busjes reden met 20 mensen en stapels manden af en aan. Ik wist niet dat er zoveel in de laadruimte past. Ook schoolkinderen worden opgeladen in open busjes of op daken van auto’s en in de tuk-tuk, waar wij alleen in zitten, zitten makkelijk15 schoolkindjes. Langs de weg ook groepjes schoolkinderen die liepen, zonder begeleiding of toezicht. Zelfs al hele kleintjes vanaf 4-5 jaar. Onvoorstelbaar. Wat ook opviel waren de vele grafmonumenten, die mensen neerzetten op hun eigen grond. Prachtige gebouwen, terwijl de mensen zelf soms in armoedige krotten wonen. De eerste stop was het batakdorp Dokan, van de Batak Karo stam. Zij leven in een huis op palen, met 8 families op een grote vloer. Hierin zitten 4”keukens”. Dus 2 families samen op een kookplaats, waar hout op wordt gestookt. Al het hout, van de woning, is zwart van de roet, maar dit helpt goed tegen de houtworm en vliegen, muggen etc. Luchtvervuiling? Nooit van gehoord. De oude man van de familie, die we daar zagen, met zijn vrouw, was 98 jaar oud!!! Via een ladder konden we naar binnen, en we mochten een foto nemen van het echtpaar. De oude vrouw deed voor ons nog haar hoofdbedekking mooi. Als zij stond was haar rug horizontaal, echt 90 graden gebogen in de heupen en toch kwam zij ook de ladder goed op.
Na nog even gereden te hebben kwamen we bij de waterval Sipiso-piso. Hier komt het water uit een gat in de berg en dendert 120 meter naar beneden. Hier hebben we thee en uiteindelijk toch ook maar koffie genomen,(het meisjes begreep ons niet en had koffie neergezet ipv cola). Maar deze keer was het goede koffie , en daarbij trakteerde Onno ons op pisang goreng. Veel lekkerder dan in Nederland. Hier zit er meer en krokanter deeg omheen. Lekker!
De derde stop was een openluchtmuseum. Hier woonde de laatste koning van dit district. Hij is in 1947 door de Nederlanders vermoord. Het was een heel gebouwencomplex met ook de batak huizen stijl. Zij zijn alleen van een andere stam nl Batak Simlungun. Er was een hoofdgebouw voor de vrouwen, daar was een afgetimmerd stukje voor de koning en de vrouw die hij voor die nacht koos. Het hoogst aantal vrouwen van een bepaalde koning was 24. Maar de laatste koning, die overigens in Nederland gestudeerd had, had maar 1 vrouw en 4 kinderen. Onze gids wist veel te vertellen. Hij plukte ook een plantje dat goed voor de hersenen schijnt te zijn. Tegen dementie, het heet Pegagan of asiantela, dus wie het kan vinden, maak gebruik van dit advies. Je kunt er thee van maken of als rauwkost in de sla eten.
De laatste stop was bij het restaurant in Parapat of Prapat. Weer lekkere lunch gehad en door naar de boot. Het was een kleine houten boot, maar wel een beneden en bovendek. Het regende even maar voor we in Samosir waren was het weer prachtig weer. We werden bij het hotel afgezet, de dragers stonden al te wachten. Dus hier toch maar gebruik van gemaakt. Zij voelen zich beledigd als je het niet doet. Wat een wereld van verschil met de overkant. Hier heel lux. Warm water uit de kraan, zwembad in de tuin, grote veranda met luie stoel, hangmatten en bankstel. Het kan niet op. Even de huishoudelijke dingen gedaan, administratie, was in de zakt om te laten wassen etc. En toen het zwembad in.
-
20 September 2017 - 13:10
Marianne En Onno:
Wat een geweldige reis! We lezen jullie reisverslag met plezier!! -
20 September 2017 - 13:14
Sylvia:
Jeetje Maria, wat schrijf je elke keer weer een mooi en gedetailleerd verslag! Erg leuk om te lezen!
Veel plezier komende dagen in het mooie resort. Een beetje zwemmen en uitrusten om alle indrukken van de afgelopen dagen te verwerken?!
-
20 September 2017 - 16:02
Fien:
Wat prachtig Maria, nu al zoveel gezien en meegemaakt terwijl je net een paar dagen daar bent. Mooi om zo meegenomen te worden in jullie reis. Best moeilijk die verschillen van levensstijlen en rijkdom en armoede.
Het is zo als het is. Geniet en ik wacht op je volgende verslag!! -
20 September 2017 - 21:35
Joke:
Mooie verhalen, hoor! jullie maken heel wat mee! Leuk om te lezen, geniet er lekker van.
En prachtige foto's en natuur! Veel plezier nog!! :) :) -xxx-
-
20 September 2017 - 22:55
Johan Stoute:
wat een mooie belevenissen allemaal
Blijf genieten. Wij leen het elke dag met veel plezier
-
21 September 2017 - 13:11
Ank Turnhout:
Wat genieten jullie, het is leuk om te lezen alllemaal de groetjes liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
